Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

«Οὐχ ὥσπερ Εὔα σὺ τίκτεις ἐν λύπαις
χαρὰν γὰρ ἔνδον Ἄννα κοιλίας φέρεις»
(Ἀπὸ τὸ Συναξάρι)

Ἡ Ἁγία Θεοπρομήτωρ Ἄννα ἀνήκει εἰς τὰ ἱερὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἐκλήθησαν νὰ ὑπηρετήσουν τὴ θεία βουλὴ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων μέ τὴ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευὶ καὶ τῆς Μαρίας. Εἶχε δυὸ ἀδελφές, τὴ Μαρία, μητέρα τῆς Σαλώμης καὶ τὴν Σοβή, μητέρα τῆς Ἔλισσαβετ, ἡ ὁποία γέννησε τὸν Πρόδρομο. Ἡ Ἄννα ἦλθε εἰς γάμον μὲ τὸν Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Εὐσεβεῖς καὶ οἱ δυό με φόβον Θεοῦ. Προσέχουν στὴ ζωή τους καὶ ρυθμίζουν τὶς πράξεις τους σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο νόμο. Ζοῦν μὲ ταπείνωση στὴν ἀφάνεια. Ἡ ἀρετὴ ὅμως ὅσο κι ἂν σκεπασθῆ ἀπὸ τὴ μετριοφροσύνη γίνεται φανερή, ὅπως φανερὸ γίνεται καὶ τὸ ἀόρατο ἄρωμα τοῦ λουλουδιοῦ.

Ἡ παράδοση μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὴν κατοικία τους, ὅτι ἦταν ἐκεῖ κοντὰ στὴν κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδᾶ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἔτσι ἡ Ἄννα εἶχε κοντά της γιὰ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ δίψα τῆς ψυχῆς της μὲ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ τὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, τὸν ὁποῖον, ἄλλοι, γιὰ νὰ τὸν ἀπολαύσουν ἔπρεπε νὰ ἔλθουν μὲ κοπιαστικὸ ταξείδι ἀπὸ μακρυά. Ἀλλὰ τὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα δὲν εἶχαν παιδιὰ καὶ τὰ δῶρα τῶν ἄτεκνων δὲν ἔγινοντο δεκτὰ στὸ Ναό.

Μὴ φέροντας, τὴ ντροπὴ αὐτὴ τῆς ἀτεκνίας ἡ Ἁγία Ἄννα ἐπολιόρκησε μαζὺ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ τὸ θρόνο τῆς θείας δωρεᾶς. Πολιορκία διὰ προσευχῆς ἐπίμονος, θερμὴ ἐπὶ χρόνια, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ προσευχή, δικαίων ἀνθρώπων. Ὁ οὐρανὸς ὅμως σιωπᾷ. Ποιὸς γνωρίζει γιατί; «Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου;» Ποιὸς εἶναι εἰς θέσιν νὰ γνωρίζει τὰ ἀνεξερεύνητα κρίματα τοῦ Θεοῦ; Ἡ Ἄννα κάνει τάμα «Τὸ γεννησόμενον δοτόν σοι προσάξωμεν». Ἂν μὲ ἀξιώσεις νὰ γίνω μητέρα, τὸ παιδὶ ποὺ θὰ μοῦ δώσης θὰ τὸ προσφέρωμε ἐγὼ καὶ ὁ Ἰωακεὶμ ἀφιέρωμα σὲ σένα Θεέ μου. Ὁ οὐρανὸς ἐξακολουθεῖ νὰ μὴ δίδει ἀπάντηση. Ἡ Θεία βουλὴ ἔχει τὸ σχέδιό της. Οἱ δίκαιοι ὅμως δοκιμάζονται. Δὲν ἀπελπίζονται, οὔτε γογγύζουν. Κι ὅταν φθάνουν στὴν ἡλικία τοῦ γήρατος καὶ μαραίνεται ἡ ἐλπίδα καὶ τότε παραμένουν δοῦλοι τοῦ Θεοῦ μὲ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του.

Ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, δοκιμάζοντας τὴν ὑπομονὴ τῶν δικαίων, ἑτοιμάζει ἔργο θαυμαστό. Προετοιμάζει τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνει τὸν Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἄννα νὰ δοκιμασθοῦν «ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ» γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν «εὔχρηστα σκεύη ἐλέους», μὲ τὰ ὁποῖα σκεύη, ὡς ὄργανα θὰ ἀπεργασθῆ ὁ Θεὸς τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης. Τὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ἐξελέγη ὡς καλὴ ρίζα ποὺ θὰ δώση τὸ θαυμαστὸ βλαστὸ τῆς παρθενίας, ὄχι δι᾿ ἄλλον λόγον, ἀλλὰ χάρις στὴν ὑπεροχὴ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εὐσεβείας τους καὶ γίνονται μὲ θαυμαστὸ τρόπο σὲ προκεχωρημένη ἡλικία γονεῖς. «Ἔδει γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ ἄφραστον καὶ συγκαταβατικὴν σάρκωσιν προειδοποιηθῆναι τοῖς θαύμασιν».

Ἔπρεπε, γράφει ὁ ἱερεὺς Δαμασκηνός, ἡ συγκατάβασις τοῦ Θεοῦ νὰ γίνῃ ἄνθρωπος νὰ ξεκινήσῃ μὲ τὸ θαῦμα. Ἡ στείρα καὶ γερόντισσα Ἄννα γίνεται μητέρα. Καὶ ποίου τέκνου μητέρα! Ἔδωσαν ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, ὡς ὁ πλέον καλλίκαρπος βλαστὸς τοῦ ἀνθρωπίνου δένδρου, τὸν ὡραιότερο καρπό, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καὶ ἡ εὐωδιὰ ἔφερε τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. «Ὢ μακάριον ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὄντως πανάχραντον, ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς πάλιν Δαμασκηνός, ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς κοιλίας, ὑμῶν ἐπεγνώσθητε... καὶ εὐαρέστως καὶ ἀξίως τῆς ἐξ ὑμῶν τεχθείσης ἐπολιτεύσασθε». Καὶ συνεχίζει: «Ἐνώπιόν σας, ὦ μακαρία συζυγία εἶναι ὑπόχρεως ὅλη ἡ δημιουργία διότι διὰ μέσου σας προσέφερεν εἰς τὸν Δημιουργὸν δῶρον ἀνεκτίμητον, μητέρα σεμνήν, ἀξίαν ἐκείνου ποὺ τὴν ἔκτισε. Ἔχετε τὰ πρωτεῖα ἀνάμεσα στοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ, ὡς πρόγονοι τοῦ βασιλέως τῶν βασιλέων, ὡς μυστικὸν θησαυροφυλάκιον τῆς μακαρίας Τριάδος».

Ὅταν ἦλθε ὁ προσδιορισμὲνος καιρός, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα φέρουν «τὸ δεκτὸν δῶρον τους» στὸ Ναὸ τοῦ Κυρίου. Τηροῦν τὴν ἐντολὴ «ἀποδώσεις τῷ Κυρίῳ τὰς εὐχάς σου» καὶ ἐκπληρώνουν τὸ τάμα προσφέροντας τὴν τριετῆ θυγατέρα τους ἀφιέρωμα εἰς τὸν Θεόν.

Ἡ παράδοσις πληροφορεῖ ὅτι ἡ θεοπρομήτωρ Ἄννα ἀπέθανε εἰς ἡλικίαν 69 ἐτῶν καὶ ὁ Ἰωακεὶμ 80. Ἡ Θεοτόκος ἦταν 11 ἐτῶν ὅταν ἔμεινε ὀρφανὴ καὶ ἀπὸ τοὺς δυὸ γονεῖς της. Βρισκόταν ἀκόμη στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων.

Στὸν ἑορταστικὸ κύκλο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἡ Ἁγία Ἄννα ἔχει μία ἰδιαίτερα τιμητικὴ θέση. Τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο ἑορτάζεται ἡ μνήμη της: α) Στὶς 9 Σεπτεμβρίου, μαζὺ μὲ τὸν θεοπροπάτορα Ἰωακείμ, τὴν ἑπομένη τῶν γενεθλίων τῆς Θεοτόκου, γιὰ νὰ τιμηθοῦν οἱ γεννήτορες τῆς Ὑπεραγίας Μητρὸς τοῦ Κυρίου, β) Στὶς 9 Δεκεμβρίου ἑορτάζεται «ἡ παρ᾿ ἐλπίδα σύλληψις», τῆς Ἁγίας Ἄννης, καὶ γ) Στὶς 25 Ἰουλίου ἑορτάζεται ἡ ὁσία κοίμησίς της. Ἄξιον σημειώσεως εἶναι ὅτι εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ περιβόλι, ὅπως λέγεται, τῆς Παναγίας ἔχει καὶ ἡ Ἁγία Ἄννα μία ξεχωριστὴ θέση τιμῆς. Στὸ ὄνομά της τιμᾶται ἡ μεγαλύτερη καὶ ἀρχαιότερη ἐκεῖ Σκήτη. Ἀριθμεῖ 50 περίπου ἀσκητικὲς καλύβες, τὸ δὲ Κυριακό, ποὺ εἶναι μεγαλοπρεπέστατος Ναὸς πυκνὰ ἁγιογραφημένος εἶναι ἀφιερωμένος στὴ Γιαγιά, ὅπως χαϊδευτικὰ ἀποκαλοῦν οἱ ἁγιορείτες τὴν Ἁγία Ἄννα. Στὸ Κυριακὸ τῆς Σκήτης φυλάσσεται ἀνεκτίμητος θησαυρὸς τὸ ἀριστερὸ πόδι τῆς θεοπρομήτορος, εἰς δὲ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου φυλάσσεται ὁλόκληρη ἡ κνήμη τοῦ δεξιοῦ ποδιοῦ. Τὸ Ἱερὸ αὐτὸ λείψανο ἀξιώθηκε νὰ προσκυνήσει ὁ λαὸς τῆς Αἰγιαλείας τὸ 1982, ὅταν τοῦτο μετεκομίσθη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγία Ἄννης Αἰγίου διὰ προσκύνημα. Ὁ πιστὸς τοῦ Κυρίου λαὸς πιστεύει ὅτι μεγάλη εἶναι ἡ δύναμις τῶν προσευχῶν τῆς βρεφοκρατούσης τὴν μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἄννης καὶ διὰ τοῦτο καταφεύγει στὴ μεσιτεία της καὶ στὶς προσευχές της, αἱ ὁποῖαι εἴθε νὰ σκεπάζουν καὶ τὸν γράφοντα τὸ παρόν, καθὼς καὶ τὰ τέκνα του τὰ κατὰ σάρκα καὶ τὰ κατὰ πνεῦμα. Ἀμήν

πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_anna.htm

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ -ψάλλει ο κ.Δημοσθένης Παϊκόπουλος

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ β΄

ψάλλουν Βατοπαιδινοί πατέρες

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ -ψάλλει ο κ.Δημοσθένης Παϊκόπουλος

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ψάλλουν Βατοπαιδινοί πατέρες.


ΠΗΓΗ: youtube

6 Δεκεμβρίου

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας

Ὁ Κύριος, στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία του, εἶπε: «Γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι» (Λουκᾶ, στ’ 36).

 Νὰ γίνεσθε δηλαδή, σπλαγχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυστυχίες του καὶ τὶς ἀνάγκες του, καθὼς καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας

σας εἶναι εὐσπλαχνικὸς πρὸς ὅλους. Μιὰ τέτοια προσωποποίηση τῆς χριστιανικῆς 

εὐσπλαχνίας ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος.

  

Ἔδρασε τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ, Μαξιμιανοῦ καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στὴν ἀρχὴ ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο, λόγω            ὅμως τῆς ξεχωριστῆς ἀρετῆς του τιμήθηκε, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει, μὲ τὸ        ἀξίωμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μύρων. Ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ καθοδηγοῦσε μὲ ἀγάπη τὸ ποίμνιό του καὶ ὁμολογοῦσε μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες καὶ ρίχτηκε στὴν φυλακή. Ὅταν ὅμως ἀνῆλθε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐλευθερώθηκαν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ὁ Νικόλαος ἐπανῆλθε στὸ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο. 
Μάλιστα ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου ξεχώρισε γιὰ τὴΝ σοφία καὶ τὴν ἠθική του τελειότητα.

Προικισμένος μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας ἔσωσε πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του. Γιὰ παράδειγμα ὅταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στὴ θάλασσα – λόγω σφοδρῶν ἀνέμων – καὶ ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου σώθηκε καὶ μάλιστα ἐνῶ βρισκόταν στὴν μέση τοῦ πελάγους βρέθηκε ἀβλαβὴς στὸ σπίτι του. Τὸ θαῦμα ἔγινε ἀμέσως γνωστὸ στὴν Πόλη καὶ ὁ λαὸς προσῆλθε ἀμέσως σὲ λιτανεία καὶ ἀγρυπνία προκειμένου νὰ τιμήσει τὸν θαυματουργὸ Ἅγιο.

Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 330 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητας, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς κρήνη ἀκένωτος, τῶν θεϊκῶν δωρεῶν, πηγάζεις Νικόλαε, τῇ οἰκουμένῃ ἀεί, θαυμάτων τὰ ῥεύματα· παύεις τῶν πολυπλόκων, πειρασμῶν τὰς ἐφόδους, σώζεις τοὺς ἐν κινδύνοις, ὡς θερμὸς ἀντιλήπτωρ· διό σου τὴν προστασίαν, πάντες κηρύττομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἐν τοῖς Μύροις Ἅγιε, ἱερουργὸς ἀνεδείχθης· τοῦ Χριστοῦ γὰρ Ὅσιε, τὸ Εὐαγγέλιον πληρώσας, ἔθηκας, τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ λαοῦ σου· ἔσωσας, τοὺς ἀθώους ἐκ τοῦ θανάτου· διὰ τοῦτο ἡγιάσθης, ὡς μέγας μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον.

Ὀρφανῶν προστάτην σε καὶ χηρῶν, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αἰχμαλώτων ῥύστην, πλεόντων τε σωτῆρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.

ΠΗΓΗ: www.synaxarion.gr

4 Δεκεμβρίου

Βιος Αγίας Βαρβάρας

Ἀποτελεῖ κόσμημα τῶν μαρτύρων τοῦ 3^ου αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας της ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ πλούσιους εἰδωλολάτρες τῆς Ἠλιουπόλεως καὶ ὀνομαζόταν Διόσκορος.

Μοναχοκόρη ἡ Βαρβάρα, διακρινόταν γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός της, τὴν εὐφυΐα καὶ σωφροσύνη της. Στὴν χριστιανικὴ πίστη κατήχησε καὶ εἵλκυσε τὴν Βαρβάρα μία εὐσεβῆς χριστιανὴ γυναίκα. Τὴν ζωή της μέσα στὸ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον ἡ Βαρβάρα περνοῦσε «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι». Δηλαδὴ μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ σεμνότητα.

Ὅμως τὸ γεγονὸς αὐτό, δὲν ἔμεινε γιὰ πολὺ καιρὸ μυστικό. Ὁ Διόσκορος ἔμαθε ὅτι ἡ κόρη του εἶναι χριστιανὴ καὶ ἐκνευρισμένος διέταξε τὸν αὐστηρὸ περιορισμό της. Ἀλλὰ ἡ Βαρβάρα κατόρθωσε καὶ δραπέτευσε. Ὁ πατέρας της τότε ἐξαπέλυσε ἄγριο κυνηγητὸ μέσα στὶς σπηλιὲς καὶ τὰ δάση, ὅπου κρυβόταν ἡ κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε καὶ τὴν συνέλαβε.

Ἀλλὰ ὁ ἄσπλαχνος καὶ πωρωμένος εἰδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε τὴν κόρη του στὸν ἡγεμόνα Μαρκιανό. Αὐτός, ἀφοῦ στὴν ἀρχὴ δὲν κατόρθωσε μὲ δελεαστικοὺς τρόπους νὰ μεταβάλει τὴν πίστη της, διέταξε καὶ τὴν μαστίγωσαν ἀνελέητα. Κατόπιν τὴν φυλάκισε, ἀλλὰ μέσα ἐκεῖ ὁ Θεὸς θεράπευσε τὶς πληγὲς τῆς Βαρβάρας καὶ ἐνίσχυσε τὸ θάρρος της.

Τότε ὁ ἡγεμόνας θέλησε νὰ τὴ διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Ἀλλὰ ἐνῶ ἔβγαζαν τὰ ροῦχα της, ἄλλα ὡραιότερα ἐμφανίζονταν στὸ σῶμα της. Ὁ ἡγεμόνας βλέποντας τὸ θαῦμα, διέταξε νὰ ἀποκεφαλισθεῖ. Χωρὶς καθυστέρηση, ὁ ἴδιος ὁ κακοῦργος πατέρας της, ἀνέλαβε καὶ τὴν ἀποκεφάλισε.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῆς Τριάδος τὴν δόξαν ἀνακηρύττουσα, ἐν τῷ λουτρῷ τρεῖς θυρίδας ὑπεσημήνω σοφῶς, κοινωνίαν πατρικὴν λιποῦσα πάνσεμνε· ὅθεν ἠγώνισαι λαμπρῶς, ὡς παρθένος εὐκλεής, Βαρβάρα Μεγαλομάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῷ ἐν Τριάδι εὐσεβῶς ὑμνουμένῳ, ἀκολουθήσασα σεμνὴ Ἀθληφόρε, τὰ τῶν εἰδώλων ἔλιπες σεβάσματα, μέσον δὲ τοῦ σκάμματος, ἐναθλοῦσα Βαρβάρα, τυράννων οὐ κατέπτηξας, ἀπειλὰς ἀνδρειόφρον, μεγαλοφώνως κράζουσα σεμνή· Τριάδα σέβω, τὴν μίαν Θεότητα.

Μεγαλυνάριον.

Πατέρα λιποῦσα τὂν δυσσεβῆ, ἐδείχθης θυγάτηρ, Βασιλέως τῶν οὐρανῶν, ὑπὲρ οὗ προθύμως, ἀθλήσασα Βαρβάρα, λυτροῦσαι πάσης νόσου, τοὺς προσιόντας σοι.

ΠΗΓΗ: www.synaxarion.gr

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ – ΤΟΚΕΤΟΣ – ΠΑΙΔΙΑ

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ – ΤΟΚΕΤΟΣ – ΠΑΙΔΙΑ

Παναγία – Μαρία ἡ Θεομήτωρ, Ἡ λατρεία τῆς Παναγίας εἶναι βαθιὰ ριζωμένη στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἡ Παναγία – Μαρία ὡς μητέρα τοῦ Θεανθρώπου δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν προστατεύει τὴν κάθε μητέρα, ἀλλὰ καὶ οἱ πιστὲς ποὺ θέλουν νὰ κάνουν παιδί, πρῶτα σὲ αὐτὴν ἀπευθύνονται.

Παναγία ἡ Ἐλεοῦσα, γιὰ τὶς «λεχοῦσες – λεχῶνες, ὥστε νὰσταθοῦν καὶ πάλι ὄρθιες.

Παναγία ἡ γαλακτοτροφοῦσα, γιὰ νὰ ἔχουν οἱ μητέρες γάλα.

Παναγία ἡ βρεφοκρατοῦσα, γιὰ νὰ κρατήσουν ὅλες οἱ γυναῖκες μωρὰ στὰ χέρια τους.

Αἰμιλιανός, γιὰ τὰ προβλήματα ὁμιλίας. Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουλιανοῦ του Παραβάτου (4^ος αἰώνας μ.Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ροδόστολο τῆς Θράκης καὶ ἦταν δοῦλος ἑνὸς Ἐθνικοῦ. Κυριευμένος ἀπὸ τὴν ἔνθερμη πίστη του, μπῆκε σὲ ἕναν εἰδωλολατρικὸ ναὸ καὶ κατέστρεψε τὰ ἀγάλματα. Γιὰ τὴν πράξη του αὐτὴ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο στὴν πυρά. Λόγῳ ὀνόματος, ὁ Ἅγιος ἔχει συνδεθεῖ μὲ τὴ ὁμιλία καὶ ὡς ἐκ τούτου μὲ τὰ προβλήματα ὁμιλίας τῶν παιδιῶν (†18 Ἰουλίου).

Ἀκίνδυνος, γιὰ κάθε κίνδυνο. Ἔζησε στὴν Περσία ἐπὶ ἐποχῆς Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὅπου μαζὶ μὲ τὸν Πηγάσιο καὶ τὸν Ἀνεμπόδιστο δίδασκαν τὸν Χριστιανισμὸ στοὺς Πέρσες. Συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Σαβώριο, τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα μέσα σὲ ἕνα σάκο ἀπὸ ὅπου βγῆκαν σῶοι καὶ τὸ γεγονὸς προκάλεσε τὸν προσηλυτισμὸ τοῦ συγκλητικοῦ Ἐλπιδοφόρου καὶ ἄλλων. Τελικὰ τοὺς ἔκαψαν σὲ καμίνι, μαζὶ μὲ ἄλλους πιστοὺς καὶ ἡ μνήμη τῶν τεσσάρων, μαζὶ μὲ τοῦ Ἀφθονίου, ὁ ὁποῖος ἐπίσης προσηλυτίσθηκε, γιορτάζεται τὴν ἴδια ἡμέρα († 2 Νοεμβρίου). Ὁ Ἅγιος Ἀκίνδυνος πιστεύεται ὅτι προφυλάσσει τὰ παιδιὰ ἀπὸ κινδύνους.

Ἄμως ὁ Προφήτης, καὶ τὸ ἀμόνι. Ὁ πατέρας τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα, Προφήτης καὶ ἐκεῖνος, κήρυξε ἐπὶ 50 χρόνια καταγγέλλοντας τοὺς Ἰουδαίους γιὰ τὴν λατρεία τῶν χρυσῶν μόσχων. Τὸν τραυμάτισε θανάσιμα χτυπώντας τον μὲ ρόπαλο στὸ κεφάλι, ὁ υἱὸς τοῦ ἱερέα τῶν εἰδωλολατρῶν, Ἀμεσίας. Στὴ Ρόδο τὸν ἀποκαλοῦσαν Ἅϊ- Ἀμόνι καὶ τὸν ἐπικαλοῦνταν γιὰ τὸ δυνάμωμα τῶν ἀσθενικῶν παιδιῶν, ἀπὸ συνήχηση μὲ τὸ ἀμόνι τοῦ σιδερᾶ (†15 Ἰουνίου).

Βλάσιος ὁ Ἱερομάρτυρας, γιὰ τὰ ψαροκόκαλα. Ἦταν Ἐπίσκοπος Σεβαστείας τὸν 4^ο αἰώνα. Ὁ Ἅγιος Βλάσιος θεωρεῖται θεραπευτὴς τῶν ἀσθενειῶν ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ λαιμὸ ἐξ αἰτίας τοῦ τρόπου ποὺ θανατώθηκε ἀλλὰ καὶ ἐπειδή, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, εἶχε σώσει ἕνα παιδὶ ποὺ κόντευε νὰ πνιγεῖ ἀπὸ ψαροκόκαλο ποὺ εἶχε σφηνωθεῖ στὸ λαρύγγι του. Ὁ Ἅγιος ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πάνω στὸν λαιμὸ τοῦ παιδιοῦ καὶ ἀμέσως τὸ κόκαλο βγῆκε, γι’ αὐτὸ καὶ στὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, ὅσοι ἔχουν πρόβλημα στὸν λάρυγγα σταυρώνονται μὲ δύο κεριὰ σὲ σχῆμα «Χ» († 15 Ἰουνίου).

Γεώργιος ὁ Κουδουνᾶς, Συχνὰ οἱ μητέρες τῶν ἄρρωστων παιδιῶν, ζητοῦν τὴν συνδρομὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Στὴν Μάνδρα τῆς Ξάνθης μάλιστα, ὅπου ὑπάρχει ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Κουδουνᾶ, δίνουν στὸ ἄρρωστο παιδὶ ἕνα κουδουνάκι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κρέμονται στὴν εἰκόνα, ὥσπου νὰ γίνει καλὰ († 23 Ἀπριλίου).

Δόμνα, γιὰ τὶς ἑτοιμόγεννες καὶ τὶς μαμές. Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3^ουμὲ ἀρχὲς τοῦ 4^ου αἰῶνος καὶ ἦταν ἱέρεια στὸ ναὸ τοῦ Δωδεκαθέου, στὸ παλάτι τοῦ Μαξιμιανοῦ στὴ Νικομήδεια. Ὅταν ἔγινε Χριστιανή, ἔκανε φιλανθρωπίες μοιράζοντας στοὺς φτωχοὺς πράγματα ἀπὸ τὸ παλάτι. Ἡ Ἁγία συνδέεται μὲ τὴν ἀπόκτηση παιδιῶν ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν, χωρὶς ἐπιπλοκές, τοκετό. Ἡ Ἁγία Δόμνα θεωρεῖται μαμή, προστατεύει τὶς ἑτοιμόγεννες ἀλλὰ καὶ τὶς μαῖες (†28 Δεκεμβρίου).

Δομνίκη, καὶ ἡ ἡμέρα τῆς μαμῆς. Στὴν ἀνατολικὴ Ρουμελία παλιότερα, μέχρι πρόσφατα στὴ Μακεδονία, στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας ἐτιμᾶτο, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὶς γυναῖκες, ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα πρόσωπα τὸ χωριοῦ. Ἡ Ἁγία συνδέεται μὲ τὴν ἀπόκτηση παιδιῶν ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν χωρὶς ἐπιπλοκὲς τοκετό. Ἀκόμα καὶ σήμερα ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς († 8 Ἰανουαρίου) ἀναφέρεται ὡς «ἡμέρα τῆς μαμῆς» ἢ «τῆς μπάμπως ἡ μέρα»! Σήμερα ἔχει χάσει τὴν πρωταρχική της σημασία καὶ ἑορτάζεται ὡς ἡ ἡμέρα τῆς ἀπελευθερωμένης γυναίκας. Οἱ γυναῖκες γυρίζουν στοὺς δρόμους καὶ διασκεδάζουν, ἐνῶ οἱ ἄντρες μένουν κλεισμένοι στὰ σπίτια. Καμία σχέση μὲ τὴν Ἁγία ποὺ φέρεται νὰ προστατεύει τὶς μαῖες καὶ τὶς ἑτοιμόγεννες.

Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία, ἦταν κόρη ὡραῖα καὶ ἐνάρετη, ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν καὶ ἐνῷ εἶχε ἐπιλεγεῖ γιὰ σύζυγος τοῦ αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Γ’, ἔγινε μοναχὴ στὴ μονὴ Χρυσοβαλάντου στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔκανε μεγάλο φιλανθρωπικὸ ἔργο καὶ θαύματα, ἐνῷ ἡ παράδοση λέει ὅτι ἀνέβλυσε μύρο ἀπὸ τὰ λείψανά της. Ἡ σημερινὴ μονή της στὴ Λυκόβρυση Ἀττικῆς, ἱδρύθηκε τὸ 1930 κατόπιν ὑποδείξεως τῆς ἰδίας καὶ ἐκεῖ βρίσκεται θαυματουργικὴ εἰκόνα της. Μὲ τὴν Ὁσία συνδέονται πολλὰ θαύματα, κυρίως σὲ προβλήματα γονιμότητας, ὅπως μαρτυροῦν καὶ τὰ παιδιὰ ποὺ φέρνουν τὸ χαρακτηριστικὸ ὄνομα «Χρυσοβαλάντης» († 28 Ἰουλίου).

Ἐλευθέριος, ποὺ ἐλευθερώνει. Μαρτύρησε τὸν 2^ο αἰώνα ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἀδριανοῦ. Ἔχοντας λάβει χριστιανικὴ ἀνατροφὴ ἀπὸ τὴν μητέρα του Ἀνθία (ἡ ὁποία εἶχε κατηχηθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ μὲ τὴν ὁποία συνεορτάζει ὁ Ἅγιος), στὰ 15 χρόνια του χειροτονήθηκε διάκονος καὶ στὰ 20 χρόνια του Ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ καὶ ἔκανε ἱεραποστολικὸ ἔργο. Ἀργότερα συνελήφθη, διακήρυξε τὴν πίστη του καὶ βασανίσθηκε πολλαπλὰ (ρίχθηκε ἀκόμα καὶ στὰ θηρία στὴν ἀρένα, ποὺ ὅμως δὲν τὸν ἄγγιξαν), προτοῦ ἀποκεφαλισθεῖ. Ὁ Ἐλευθέριος ἐλευθερώνει τοὺς φυλακισμένους, ἀλλὰ καὶ τὶς ἔγκυες. Θεωρεῖται ὁ προστάτης τοῦ τοκετοῦ († 15 Δεκεμβρίου). Στὴ Θράκη οἱ ἔγκυες τιμοῦν ἰδιαιτέρως τὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο. Μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο τιμοῦν, πολλὲς φορές, τὴν ἀνύπαρκτη «ἁγία» Λεχοῦσα (Ἐλεοῦσα;) καὶ τὸν ἐπίσης ἀνύπαρκτο «ἅγιο» Αὔκουλα. Στὴν Θεσσαλονίκη καὶ τὶς Σέρρες λένε: «Ἅϊ Λευτέρη μ’ λευτερώσει την, Ἅϊ μου Αὔκουλα αὐκόλυνέ την».

Εὐθύμιος ὁ Μέγας, γιὰ τεκνοποίηση καὶ εὐθυμία. Ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπὸ πλούσια οἰκογένεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν διαρκῶς θλιμμένοι καὶ παρακαλοῦσαν διαρκῶς τὸν Θεὸ νὰ τοὺς ἀξιώσει νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ὁ Θεὸς τοῦ μίλησε καὶ τοὺς προμήνησε ὅτι θὰ τοὺς δώσει παιδί, ἀρκεῖ νὰ τὸ ὀνομάσουν Εὐθύμιο. Ἔτσι ἔγινε, καὶ οἱ γονεῖς του βρῆκαν πάλι τὴν εὐθυμία τους. Ὁ Ἅγιος βοηθᾶ καὶ στὴν τεκνοποίηση. Ἐξ αἰτίας τῆς δυσκολίας τῶν γονιῶν του νὰ τὸν ἀποκτήσουν, θεωρεῖται θεραπευτὴς τῆς στειρότητας στὰ ζευγάρια. Οἱ στεῖρες γυναῖκες τῶν βλαχόφωνων τῆς Πίνδου ζύμωναν πίτες τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου καὶ τὶς μοίραζαν σὲ ἀγόρια γιὰ νὰ ἀποκτήσουν καὶ αὐτὲς παιδιὰ († 20 Ἰανουαρίου).

Εὐστράτιος, γιὰ καλὴ στράτα. Γεννήθηκε στὴν Ταρσία καὶ στὰ εἴκοσι χρόνια του ἔγινε μοναχὸς στὴ μονὴ τῶν Αὐγάρων, στὸν Ὄλυμπο. Χάριν τοῦ ὀνόματός του, ὁ Ἅγιος Εὐστράτιος, εἶναι ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀπευθύνονται γιὰ νὰ βοηθήσει στὴ στράτα, δηλαδὴ στὸ ἔγκαιρο καὶ σωστὸ περπάτημα τῶν μωρῶν († 9 Ἰανουαρίου).

Θεόδωρος ὁ Στρατηλάτης, Στρατιωτικὸς ὑψηλόβαθμος καὶ χαρισματικὴ προσωπικότητα καὶ ἐπιπλέον ἔνθερμος Χριστιανός. Ἰδιαίτερα τὸν ἔταζαν στὴν Μικρὰ Ἀσία γιὰ τὰ ἄρρωστα παιδιὰ († 8 Φεβρουαρίου).

Ἰουλίττα καὶ Κήρυκος, θεραπευτὲς τῶν παιδιῶν. Μητέρα καὶ υἱὸς ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ. Προσπαθώντας νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τοὺς διωγμούς, κατέφυγαν στὴν Ταρσὸ ὅπου συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν τύραννο Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος σκότωσε τὸν τρίχρονο Κήρυκο πετώντας τον στὸ δάπεδο. Ἡ Ἰουλίττα ἀποκεφαλίσθηκε ἀργότερα ὕστερα ἀπὸ βασανιστήρια. Ὁ τραγικὸς θάνατος τοῦ μικροῦ Ἁγίου τὸν ἀνέδειξε σὲ προστάτη καὶ θεραπευτῆ τῶν μικρῶν παιδιῶν, κυρίως ἀπὸ κρανιοεγκεφαλικὲς καὶ ἄλλες κακώσεις († 15 Ἰουλίου).

Στιλιανός, γιὰ νὰ «στυλώσεις». Ὁ Ἅγιος ἀσκήτεψε στὴν ἔρημο σὲ σπηλιά. Τιμᾶται καὶ ὡς γιατρὸς ἀνίατων ἀσθενειῶν. Ὅταν πέθαινε τὸ παιδὶ ἐνὸς ζευγαριοῦ, οἱ μητέρες ζωγράφιζαν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου νὰ κρατᾶ ἕνα βρέφος καὶ τὸν ἐπικαλοῦνταν. Ἀμέσως οἱ μητέρες «στυλώνονταν», συλλάμβαναν καὶ γεννοῦσαν ἄλλο παιδί. Ἀλλὰ καὶ ἄρρωστα παιδιὰ μετὰ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου γίνονται καλὰ (στυλώνονται). Ἰδιαίτερα προστατεύει τὰ νόθα παιδιὰ λόγω σχετικοῦ θαύματος: Κάποτε οἱ χωριανοὶ κυνηγοῦσαν νὰ πάρουν τὸ παιδὶ ποὺ γέννησε παράνομα μία γυναίκα. Ὁ Ἅγιος ἔκρυψε τὸ βρέφος μέσα στὴ μακριὰ γενειάδα του καὶ ἔτσι γλίτωσε ἀπὸ τοὺς διῶκτες του († 26 Νοεμβρίου).

Συμεών, γιὰ τὰ παιδιά. Συμεὼν ὁ Θεοδόχος, γιὰ τὰ παιδιὰ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ σημάδια. Στὴ Θράκη οἱ ἔγκυες τιμοῦν ἰδιαίτερα τὸν Ἅγιο Συμεὼν γιὰ νὰ μὴν βγοῦν τὰ παιδιὰ σημαδεμένα († 18 Δεκεμβρίου καὶ 3 Φεβρουαρίου).

Ἀκόμη σχέση μὲ τοκετοὺς καὶ παιδιὰ ἔχουν:

Μαρίνα, λέγεται στὴν Ἀθήνα ὅτι διευκολύνει τὴ γέννα καὶ στὴν Κύπρο ὅτι κοιμίζει τὰ μωρὰ († 17 Ἰουλίου).

Φανούριος, φανερώνει τὸ μωρὸ († 27 Αὐγούστου).

Δομέτιος, «λύνει» τοὺς «δεμένους», αὐτοὺς ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιὰ († 23 Μαρτίου καὶ 30 Ὀκτωβρίου)

Τρύφωνας, ἡ μέλλουσα μάνα βάφεται, περιποιεῖται, βάζει στὰ μάγουλα κοκκινάδι γιὰ νὰ βγεῖ τὸ σαλὸ (μωρό) ὄμορφο! († 29 Σεπτεμβρίου).

Συμεών, οἱ ἔγκυες δὲν πιάνουν τίποτα στὰ χέρια τους, ἰδίως αἰχμηρὰ ἀντικείμενα, γιὰ νὰ μὴν τραυματιστοῦν καὶ βγεῖ τὸ παιδὶ σημαδεμένο (παρετυμολογία Συμεών=σημεῖο=σημάδι) († 18 Δεκεμβρίου καὶ 3 Φεβρουαρίου).

Ἀζαρίας, οἱ ἔγκυες τάζουν διάφορα γιὰ νὰ μὴν γεννηθοῦν τὰ μωρὰ τοὺς ζαρωμένα (παρετυμολογία Ἀζαρίας = ζάρα = ἀζάρωτος), († ὁ ἁγιόπαις 17 Δεκεμβρίου καὶ ὁ Προφήτης 3 Φεβρουαρίου).

Βαρβάρα, Βαρβαρώνει τὶς ἔγκυες, τὶς κάνει βάρβαρες καὶ ἀνθεκτικές. Οἱ ἔγκυες δὲν δουλεύουν στὴ γιορτή της, οὔτε σκουπίζουν. Κρύβουν μάλιστα τὴν σκούπα… γιὰ τὸ καλὸ τὸ δικό τους καὶ γιὰ τὸ καλό του παιδιοῦ ποὺ θὰ γεννηθεῖ, γιὰ νὰ μὴν πάθει εὐλογιὰ († 4 Δεκεμβρίου).

Ἐλέσα ἡ Ὁσιομάρτυς, ὀνομάζεται ἔτσι γιατί ἡ γέννησή της ἦταν ἀποτέλεσμα τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ († 1 Αὐγούστου)

ΠΗΓΗ:www.synaxarion.gr

ο προφήτης Αββακούμ

Ὁ Ἀββακούμ, ποὺ τὸ ὄνομά του σημαίνει «θερμὸς ἐναγκαλισμός», ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεὼν καὶ γιὸς τοῦ Σαφάτ.  Ὁ χρόνος ποὺ ἔδρασε τίθεται μεταξὺ 650 καὶ 672 π.Χ.

Στὸ προφητικό του βιβλίο, ποὺ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ἐλέγχει τὸν ἰουδαϊκὸ λαό, ἐπειδὴ παρεξέκλινε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ θρησκεία στὴν εἰδωλολατρία.

Νὰ τί συγκεκριμένα ἀναφέρει, σχετικὰ μὲ τὸ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ πιστεύει στὸ Θεό:

«Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου».

Ποὺ σημαίνει, ἂν κανεὶς λιποψυχήσει καὶ ἀδημονήσει στὶς διάφορες δοκιμασίες, ἂς μάθει, λέει ὁ Κύριος, ὅτι δὲν ἐπαναπαύεται ἡ ψυχή μου σ’ αὐτόν. Ὁ δίκαιος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα καὶ τηρεῖ τὸ Νόμο μου, θὰ σωθεῖ καὶ θὰ ζήσει. Ἐγὼ ὅμως, λέει ὁ Προφήτης, θὰ ἀγάλλομαι ἐλπίζοντας στὸν Κύριο. Θὰ γεμίσει χαρὰ ἡ καρδιά μου γιὰ τὸν σωτήρα μου Θεό. 

Ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς ὄρος προέγραψας, τὴν Θεοτόκον Ἁγνὴν, ἐξ ἧς ἡμῖν ἔλαμψεν, ὁ τῶν ἁπάντων Θεός, σαρκὸς ὁμοιώματι. Ὅθεν σε ὡς Προφήτην, θεηγόρον τιμῶντες, χάριτος οὐρανίου, μετασχεῖν δυσωποῦμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Ἀββακοὺμ ἔνδοξε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῆς προφητείας τὴν κιθάραν τὴν θεόφθογγον

Τὴν προηχήσασαν Χριστοῦ τὴν συγκατάβασιν

Ἀββακοὺμ ἀνευφημήσωμεν τὸν Θεόπτην.

Ἐμπνευσθεῖς γὰρ τῇ ἐλλάμψει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν

Ἐμφανῶς προδιετύπωσε τὰ μέλλοντα,

Τούτῳ λέγοντες, χαῖρε σκεῦος τοῦ Πνεύματος.

Μεγαλυνάριον.

Τὸ φῶς ὡς προεῖπας τὸ Πατρικόν, ἐν ναῷ οἰκείῳ, καθωράθη σωματικῶς· ὅθεν οἱ τὴν αἴγλην, αὐτοῦ εἰσδεδεγμένοι, ἐν ὕμνοις Ἀββακούμ σε, φαιδροῖς δοξάζομεν.


ΠΗΓΗ: www.synaxarion.gr

ἐπί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη

Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος